MIRA Volkssterrenwacht MIRA vzw

Niet toevallig 15 dagen (een halve maancyclus) na de zonsverduistering van 1 augustus is er op zaterdag 16 augustus een maansverduistering zichtbaar.
Zonsverduisteringen komen enkel voor bij Nieuwe Maan, maansverduisteringen enkel bij Volle Maan. Maar bovendien moeten de onderlinge verbindingslijnen (Zon-Aarde en Aarde-Maan) min of meer overeenkomen, en dat gebeurt maar nu en dan eens (daardoor hebben we niet elke maand eclipsen).
En omdat die omstandigheden op 15 dagen tijd niet zoveel veranderen, gebeurt het wel vaker dat we beide soorten eclipsen vlak na elkaar hebben.

De maansverduistering begint zaterdag om 21h34m zomertijd. Op dat ogenblik staat de Maan echter nog héél laag boven de horizon (nauwelijks 5° hoog), dus om het begin niet te missen zal u een locatie moeten zoeken met een vrij uitzicht op het WZW (het waarnemingsterras van MIRA bvb ;-)).
Stilletjesaan klimt de Maan natuurlijk hoger aan de hemel, en omstreeks de maximale verduistering (23h10m) staat ze al 17° hoog.

De eclips zal echter niet totaal zijn: maximaal wordt er 81% van de Maandiameter verduisterd (om 23h10m). Op de figuur is duidelijk te zien hoe eerst aan de linkeronderkant een eerste stukje van de Maan in de aardschaduw valt (21h34m). Stilaan trekt die schaduw verder over de Maan, tot gans de onderkant verduisterd is.
Naderhand trekt de schaduw natuurlijk verder, waardoor we aan de linkerkant stilaan terug helder zonlicht op de Maan zien vallen.
De eigenlijke eclips is voorbij omstreeks 0h44m, maar ook dan heeft de Volle Maan nog niet haar normale intensiteit bereikt. Er is immers ook nog een véél zwakkere halfschaduw, die meestal nog zeker 15-20 minuten langer kan gezien worden door aandachtige waarnemers.

Hoewel de eclips dus niet totaal is, kunnen we toch een schatting proberen te maken van de "donkerte" van de verduistering. Dat doen we aan de hand van de Danjon-schaal:

0: Zeer duistere eclips. De Maan is nauwelijks zichtbaar tijdens het maximum.
1: Duistere, grijze of bruinachtige eclips. De details op het maanoppervlak zijn nauwelijks te onderscheiden.
2: Donkerrode of rossige eclips. Het centrum van de totaliteit is meestal zeer duister, de buitenste regionen zijn
redelijk helder.
3: Baksteenrode elips. De schaduw wordt meestal afgelijnd door een grijze of gele zone.
4: Koperrode of oranjekleurige eclips. Zeer helder. De buitenste regionen zijn zeer helder en meestal blauwachtig.