MIRA Volkssterrenwacht MIRA vzw

UPDATE 23 oktober:
Vannacht heeft de reëntry van ROSAT plaats gevonden. Voor zover bekend zijn nergens brokstukken in bevolkte gebieden terrecht gekomen.

Amper enkele weken nadat de Amerikaanse UARS-satelliet op Aarde neerkwam, staat nu een Duitse ruimtetelescoop hetzelfde lot te wachten.
ROSAT is een Röntgentelescoop die op 1 juni 1990 gelanceerd werd en oorspronkelijk ontworpen was om gedurende 18 maanden tot 5 jaar te functioneren. Uiteindelijk duurde de missie 8 jaar, en werd ROSAT op 12 februari 1999 definitief uitgeschakeld.
Tijdens de missie bewoog ROSAT in een ellipsvormige baan rond de Aarde, tussen 585 en 565 km boven het oppervlak. Sinds de satelliet buiten werking gesteld is, verliest ze langzaam hoogte door de wrijving van de aardatmosfeer. In juni van dit jaar was de hoogte al teruggelopen tot een slordige 327 km. Doordat ROSAT geen stuwraketten heeft, was het niet mogelijk om het gevaarte na de missie met een gecontrolleerde reëntry terug naar beneden te brengen.
Weldra zal ROSAT aan een snelheid van zo’n 28000 km per uur de atmosfeer induiken en in stukken uiteen vallen. De meeste delen zullen opbranden, maar verwacht wordt dat een dertigtal fragmenten niet geheel zullen opbranden en de Aarde zullen raken. Het zou gaan om 1,7 ton materiaal; voornamelijk de spiegel, die immers gebouwd is om aan hoge temperaturen te kunnen weerstaan.
Het tijdstip en de locatie van de reëntry zijn nog onduidelijk. Dat komt vooral door de sterk wisselende zonneactiviteit: Bij grote zonneactiviteit zet de atmosfeer een beetje uit, waardoor het afremmende effect ervan op satellieten vergroot. Men verwacht dat de terugval plaats zal vinden tussen 21 en 24 oktober. Naarmate de tijd vordert, zal men nauwkeurigere voorspellingen kunnen maken. Omdat de baan van ROSAT een inclinatie heeft van 53°, zullen de stukken neerkomen in een gebied tussen 53° noorderbreedte en 53° zuiderbreedte. Doordat er enkele zware brokstukken bij kunnen zitten, is er meer gevaar dan onlangs het geval was bij UARS. Volgens de Duitse wetenschappers is er echter geen reden tot paniek en zullen de meeste fragmenten vermoedelijk in zee terecht komen.